Detail Site

Na de afbraak van de gebouwen van het complex De Jonckheere, een blok ingesloten door de Oude Burg, de Wollestraat en de Karthuizerinnenstraat werd in 1993 een beperkt onderzoek uitgevoerd. De vraagstelling bij dit onderzoek hield verband met de vanuit historische hoek geopteerde theorie dat de omgeving van de Oude Burg één der vroegste bewoningskernen van de stad zou kunnen zijn geweest. Al gauw bleek echter dat er van de veronderstelde Romeinse of Merovingische bewoning op deze plaats geen sprake kon zijn. Het terrein helde immers oorspronkelijk vrij steil af van de zandrug waarop het Belfort gelegen is, in de richting van de Dijver, die een natuurlijke waterloop is. Een dergelijke depressie oefende uiteraard weinig aantrekkingskracht uit om er te gaan wonen. Pas vanaf de volle middeleeuwen begon men het terrein op te hogen, om het vanaf het midden van de 13de eeuw te verkavelen en er bakstenen huizen op te bouwen. Woningen in veldsteen werden op dit terrein niet aangetroffen. Langs de Oude Burg kon enkel worden vastgesteld dat er zich oorspronkelijk zeker drie (en misschien vier) grote bakstenen huizen bevonden die over een lang uitgestrekt erf (tot 30 meter) beschikten. Op deze erven konden een ronde bakstenen waterput en twee rechthoekige bakstenen afval/beerputten worden waargenomen. Aan de Noordzijde van de Karthuizerinnenstraat kon informatie verzameld worden over de opbouw van het terrein en vooral in verband met de datering van de ophoging. Ook hier bevonden zich bakstenen huizen vermoedelijk sinds de 13de eeuw. Enkele bakstenen waterputten en beer/afvalputten behorende bij de huizen langs de zuidelijke zijde van de Karthuizerinnenstraat.
(zie ook: Brugge Wollestraat - Oude Burg - Kartuizerinnenstraat 1994; BR94/001)