Detail Vondst

Eind augustus 1899 wordt in Brugge, bij het graven van de nieuwe zeehaven, een nog goed geconserveerd, hoofdzakelijk uit eikenhout gebouwd schip gevonden. M. Rutot wordt hiervan op de hoogte gebracht en samen met baron de Loë, trekt hij zo snel mogelijk naar de vindplaats. Op dat moment is één zijde van de boot al vernield. Rutot en de Loë gaan onmiddellijk aan de slag in een poging om wat nog rest van de boot te preserveren. Maar na een afwezigheid van nauwelijks een uur, worden ze bij hun terugkeer geconfronteerd met een immense graafmachine die in allerijl ter plaatse is gebracht om de boot te vernielen. Er kunnen enkel nog brokstukken verzameld worden. E. Jonckheere neemt het op zich om al deze brokstukken zorgvuldig op te meten en op te tekenen om zo een reconstructie van de boot te maken. De brokstukken zelf worden aan het Gruuthuse museum gedeponeerd. Decennialang is er een discussie gaande rond de exacte datering van de boot. Op basis van de stratigrafische positie van de boot, plaatst M. Rutot de boot aanvankelijk in de 11de of 12de eeuw. Later wordt dit herzien tot een periode gaande van de 4de tot de 8ste eeuw. Pas in de jaren ’70 kan de boot door de C-14 methode met zekerheid gedateerd worden.

Over de lengte van de boot, komen Rutot en de Loë, de enige twee die de boot in situ met eigen ogen hebben gezien, niet tot eenzelfde besluit. Rutot schat de totale lengte van de boot op zo’n 7m, terwijl de Loë er een boot van 15m inziet. 

Eén onderdeel van deze boot is deze peddel. Hij is doorheen de tijd sterk gebarsten en verweerd.