Detail Vondst

Drie onderdelen van een gordelgarnituur uit de Merovingische tijd. Deze ijzeren gordelgarnituur is voorzien van  inlegwerk uit zilver en goud. Het inleggen met goud- en zilver wordt damasceren genoemd. Het is een typische Merovingische techniek en getuigt van vakmanschap en talent in de edelsmeedkunst. De vorm en de versieringstechniek van de gordelgarnituur laten een datering in de eerste helft van de 7^de  eeuw toe.

Op de gecorrodeerde onderdelen van de gordelgarnituur (die zich oorspronkelijk vermoedelijk op het lichaam van de dode bevonden), werden naast een scramasax of Merovingisch zwaard ( zie BR08/SAK/3/238/2) ook nog textielresten en talrijke gemineraliseerde larvenresten teruggevonden, zelfs een vlieg. Deze vaststelling staat duidelijk in verband met het ontbindingsproces van de dode. In die tijd was het gebruikelijk om bij een begraving de dode te voorzien van allerlei voorwerpen. Dit gebruik zal in de 9^de eeuw verdwijnen onder invloed van de rooms-katholieke kerk. Bij de opgravingen werden evenwel geen sporen van een begraving aangetroffen. Hoe deze vondst dan kan geïnterpreteerd worden, valt moeilijk te achterhalen. Het zou kunnen dat de stukken op een andere plaats uit een graf zijn opgegraven en later in een kuil op de bewoningssite zijn bijgezet. Het is niet ondenkbaar dat er aan deze bijzondere bijzetting een rituele betekenis gekoppeld is.